Een cameraman is deze week beroofd toen hij in Emmen een reportage filmde met als onderwerp de overlast van asielzoekers uit veilige landen, die in Nederland een kansloze asielaanvraag doen zodat ze van de opvangfaciliteiten van het COA gebruik kunnen maken.
Bij het station van Emmen is de instaphalte van de speciale buslijn naar het aanmeldcentrum van het COA in Ter Apel. Hier werd de rugzak van de cameraman gestolen, terwijl hij achter de lijnbus stond te filmen, die klaarstond. Deze is speciaal in de dienstregeling opgenomen, omdat met name de asielzoekers uit veilige landen voor agressie en andere overlast zorgen in het openbaar vervoer.
Hoe het er met het slachtoffer aan toe is, wie dit op hun geweten hebben en hoe de roof veel slechter af had kunnen lopen, hoor je aan het begin van deze aflevering van AAAlandje de politieke podcast vanuit Den Haag, Groningen en Zwolle:
De overlastgevende migranten trekken van lidstaat naar lidstaat, waar ze steeds een paar weken hebben tussen de indiening en afwijzing van de asielaanvraag. Die tijd gebruiken ze vaak om uit stelen te gaan. Omdat landen als Marokko, Algerije en Tunesië hen liever kwijt dan rijk zijn, worden niet zomaar tijdelijke reisdocumenten (laissez-passers) verstrekt of goedgekeurd als de EU-lidstaten de afgewezen asielzoekers wil uitzetten. Zij hebben hun paspoort weggemaakt, zodat ze dit diplomatieke steekspel optimaal kunnen misbruiken.
Dat is bovendien steeds beter mogelijk, omdat onder druk van asieladvocaten en vluchtelingenhulporganisaties overal in Europa het asielrecht stukje bij beetje wordt opgerekt, steeds een beroep doend op de humanitaire grondrechten van alle mensen ter wereld die op de vlucht zijn. Dit soort wetgeving is bedoeld voor politieke- of oorlogsvluchtelingen, maar geldt natuurlijk voor iedereen.
Hier lijden als op weinig andere plekken de goeden onder de kwaden. Tal van burgemeesters wezen er de afgelopen jaren op dat de draaideurcriminelen (die vooral diefstallen plegen, en dus niet zomaar voor lange tijd achter de tralies kunnen worden gezet op basis van het Nederlandse strafrecht) het draagvlak ondermijnen voor de opvang van asielzoekers uit bijvoorbeeld oorlogsgebieden.
Dit was vijf jaar geleden zo, sindsdien is alleen de verantwoordelijk staatssecretaris twee keer veranderd, de situatie zelf totaal niet. Maar het fenomeen is veel ouder: het ‘center parcs asiel’ kwam ook al voor tijdens de vluchtelingencrisis rond de oorlog in voormalig Joegoslavië.